Er is een gezegde dat vaak op mijn feed rondgaat: "Je bent alleen zo goed als je laatste trade." Ik vind het diep misleidend en, eerlijk gezegd, verkeerd. Ik begrijp niet eens wat het punt ervan zou moeten zijn. Een trade is niet meer dan een enkel datapunt in een grote verdeling. Willekeurigheid heeft zo'n grote invloed erop dat echte vaardigheid nauwelijks in dat moment tot uiting komt. Een enkele uitkomst kan en zal de kwaliteit van je strategie, je besluitvorming, je tradebeheer of enige andere variabele die het waard is om te meten, niet onthullen. In werkelijkheid is het tegenovergestelde waar: pas na een groot aantal trades komen de echte patronen naar voren. Dan kun je zien of je strategie standhoudt, of de cijfers die je verwachtte betrouwbaar zijn, of het echt winstgevend is of niet en of jouw eigen beheer van die trades dat resultaat heeft ondersteund. Pas over een significante steekproefgrootte ontstaan zinvolle conclusies uit de ruis. Misschien heb ik verkeerd begrepen wat het bedoeld is over te brengen, en ik sta open voor correctie als iemand het kan uitleggen, maar voor mij maakt het gewoon helemaal geen zin.

4k likes op een bericht met het tekenen van wiggen op RSI dit is tegen wie je handelt

Waar ik ook kijk, zie ik dezelfde twee eigenschappen bij consistente winnaars. Hun methoden lijken op het eerste gezicht anders, maar er loopt iets gemeenschappelijks onder. 1) Ze accepteren de probabilistische aard van het spel en onderwerpen zich er vrijwillig aan. Willekeurigheid beïnvloedt individuele uitkomsten, maar over een grote genoeg steekproef vervaagt het lawaai en komt een goed opgebouwde voorsprong naar voren. Dus optimaliseren ze voor positieve verwachte waarde, positioneren ze zich om variatie te overleven, en laten ze de lange termijn hun vaardigheid naar voren brengen. 2) Ze houden zoveel van het spel dat de valkuilen die willekeur creëert niet aanvoelen als doorzetten; ze voelen als puzzels die het waard zijn om op te lossen. Die passie maakt het natuurlijk om verliezen te herzien, te itereren en de volgende dag terug te keren, niet geforceerd. Van buitenaf lijkt het op doorzettingsvermogen; van binnenuit is het onderdompeling die lang genoeg aanhoudt zodat de voorsprong zich kan ophopen. Samengevoegd: koude probabilistische discipline gecombineerd met oprechte liefde voor het spel. De eerste houdt je bezig met +EV-keuzes maken en de schommelingen overleven; de tweede houdt je lang genoeg betrokken zodat de voorsprong kan ontstaan.

"De markt biedt een premie aan iedereen die het kan verdragen om vaak ongelijk te zijn. Het is een psychologische belasting die de meeste mensen zich niet kunnen veroorloven. Geld wordt overgedragen van degenen die gelijk willen hebben naar degenen die winstgevend willen zijn."

ja meneer, je hebt de koper/goud verhouding al een miljard keer gepost zonder het te noemen, we begrijpen het.

Wat me frustreert aan de meeste debatten op Twitter is dat ze zijn geframed rond de verkeerde vraag: Was deze persoon gelijk of ongelijk? Het is het verkeerde kader helemaal. Een trade zou niet beoordeeld moeten worden op basis van of het toevallig goed uitpakte, maar op de kwaliteit van de beslissing op het moment dat deze werd genomen. Een "juiste" uitkomst kan voortkomen uit een slecht proces (geluk), en een "onjuiste" uitkomst kan voortkomen uit een goed proces (variantie). Optimaliseren voor hitrate is een valstrik. Het is uitkomstbias. Maar Twitter is geobsedeerd door hitrate. Zo vaak mogelijk gelijk hebben, idealiter op kleine tijdsbestekken zodat het gemakkelijk is om de score bij te houden. Dit is wat ons doet overkomen als gokkers, omdat dat precies het kader is waar gokkers op opereren. Korte tijdshorizonten versterken ruis, geweldige processen zullen vaak "verkeerd" lijken. Het resultaat is veel ruis en zeker niet het soort discussie dat je daadwerkelijk een betere trader maakt. Als er iets is, dan beloont het precies de gewoonten die ervoor zorgen dat traders falen: het najagen van snelle winsten in plaats van het opbouwen van solide, herhaalbare besluitvorming. Stop met het beoordelen van trades op uitkomst. Beoordeel ze op proces.

De echte controversiële uitspraak is waarschijnlijk dit: Scalping > Swinging betekent niet dat de prijs fractaal is. Dat is het niet. Verschillende tijdframes = verschillende deelnemers met verschillende doelen. Verschillende markten = totaal verschillende spelers. Scalping werkt als een leermiddel, niet omdat lagere tijdframes de hogere weerspiegelen, maar omdat ze feedback comprimeren. Je moet nog steeds weten wat je aan het extraheren bent. Dit is niet gewoon "hoofd en schouders, maar sneller."

Heet onderwerp In tegenstelling tot wat vaak wordt gedacht, zou je niet moeten beginnen met swing trading, maar met scalping. Iedereen begint met swing trading omdat het meer 'strategisch' aanvoelt. Maar in het begin heb je geen strategie nodig; je hebt feedback nodig. Scalping versnelt de iteraties. Je leert de markten niet door een hypothese te hebben over waar Bitcoin over 3 maanden zal zijn. Je leert door 50 beslissingen in een week te nemen en te zien wat werkt. Scalpers kunnen altijd opschalen naar langere tijdframes. Swing traders passen zelden naar beneden aan.

Een systeem moet zo eenvoudig mogelijk te gebruiken zijn, maar zo complex als nodig om waarde te behouden. Als een eenheid van complexiteit geen onevenredig waardevolle inzicht, output of beslissing oplevert, snijd het dan weg. Elke toegevoegde laag, regel of functie moet huur betalen in de vorm van marginale nut. Je optimaliseert voor netto informatie-efficiëntie.

Als er twee meta-vaardigheden zijn die de deur naar het leren van bijna alles openen, dan zijn het deze: • denken in eerste principes breek complexe ideeën af en bouw ze opnieuw op • kennis van cognitieve bias zorgt ervoor dat deze reconstructie niet vervormd wordt door foutieve redenering Denken in eerste principes stelt je in staat om complexe onderwerpen terug te brengen tot hun meest fundamentele elementen. Het helpt om de bias die voortkomt uit persoonlijke ervaring weg te nemen. De meesten van ons opereren op aannames die in de loop van de tijd zijn opgebouwd, en hoewel ervaring nuttig is, kan het ook mentale inertie creëren. Denken in eerste principes dwingt je om even stil te staan en te observeren wat iets daadwerkelijk is, niet alleen wat je aanneemt dat het is. Maar er is een addertje onder het gras: dit proces werkt alleen als je redenering schoon blijft. Zelfs als je goed bent in het logisch afbreken van dingen, kunnen biases stilletjes binnensluipen en je begrip vervormen. Dus als je wilt dat je aanpak van eerste principes daadwerkelijk werkt, moet je jezelf actief trainen om deze vervormingen te herkennen en te corrigeren. Wanneer je deze twee vaardigheden samenvoegt, kun je een nieuw domein oppakken, het goed ontleden en de meeste valkuilen vermijden die anderen op het verkeerde pad brengen. Vooral wanneer je feedback-geïntegreerde iteratie toevoegt, waarmee je je modellen kunt testen. Zodra je het in kaart hebt gebracht, kun je je ervaring opnieuw introduceren, maar deze keer met opzet.