Het noemen van Bitcoin "een activum zonder fundamentele waarde" is geen argument, het is een erkenning dat iemands begrip van waardecreatie ergens is blijven steken tussen Econ 101 werkbladen en goldbug keten-e-mails. De uitdrukking "fundamentele waarde" klinkt alleen intelligent voor mensen die hun besturingssysteem na 1974 nooit hebben bijgewerkt. De domheid begint met de premisse. "Fundamentele waarde" impliceert dat er een objectieve, metafysische prijs in activa is ingebakken, onafhankelijk van menselijke voorkeur, liquiditeit, schaarste, monetaire premie of marktstructuur. Het stelt zich een wereld voor waar waarde een fysieke constante is zoals de zwaartekracht, niet een dynamisch evenwicht gevormd door prikkels, tijdsvoorkeur en speltheorie. Het is een wereldbeeld voor economen die nog steeds denken dat geld voortkomt uit overheidsdecreet in plaats van uit collectieve selectie onder concurrentie. In de echte wereld bestaat "fundamentele waarde" alleen op twee plaatsen: 1. waarderingsboeken geschreven tijdens de Reagan-administratie 2. de geesten van academici die nooit iets hebben verhandeld dat volatieler is dan een spaarobligatie Alles wat overblijft, wordt geprijsd door liquiditeit, schaarste, nut, coördinatie, afwikkelingsgaranties en geloofwaardigheid. Dat is hoe markten daadwerkelijk functioneren. Dat is waarom activa met identieke kasstromen anders verhandeld worden. Dat is waarom goud een premie van een biljoen dollar heeft boven zijn industriële gebruik. Dat is waarom staatsobligaties met negatieve rente nog steeds verhandeld worden. En dat is waarom Bitcoin, het veiligste draagbare activum dat ooit is uitgevonden, een enorme monetaire premie met zich meedraagt. De "fundamentele waarde" van Bitcoin is zijn functie, niet een fantasie van gedisconteerde kasstromen: Het wordt wereldwijd binnen enkele minuten afgewikkeld Het is perfect schaars Het is inbeslagnamebestendig Het is geloofwaardig neutraal Het behoudt koopkracht door de tijd heen Het dient als onberispelijk onderpand Het ondersteunt een opkomend kredietecosysteem van meerdere biljoenen dollar Het monetiseert energie in een onveranderlijke monetaire basis Zeggen dat dit "geen fundamentele waarde" heeft, is als zeggen dat eigendomsrechten geen fundamentele waarde hebben. Hanke kan Bitcoin niet begrijpen omdat hij nog steeds denkt dat waarde voortkomt uit dividenden en coupons. Toch hebben de grootste waardeopslagen in de menselijke geschiedenis - land, goud, kunst, reserves, valuta-bases - nul kasstroom gegenereerd. Hun "fundamentele waarde" kwam voort uit de rol die ze spelen in de economische orde. Dit is precies waarom Bitcoin monetaire premie absorbeert tegen een sneller tempo dan enig activum ooit is geregistreerd. De uitdrukking "fundamentele waarde" stort onmiddellijk in elkaar op het moment dat je iemand vraagt het te definiëren zonder te verwijzen naar modellen die zijn gebouwd op willekeurige aannames. Vraag tien economen om het te definiëren en je krijgt elf antwoorden. Vraag de markten, en je krijgt er één: Waarde is wat mensen coördineren wanneer de kosten van defectie de kosten van adoptie overschrijden. Als je ironisch zegt "Bitcoin heeft geen fundamentele waarde," adverteer je dat je geen idee hebt hoe monetaire activa ontstaan. Je vertelt de wereld dat je schaarste, geloofwaardigheidspremies, netwerkeffecten, onderpandmarkten of macro-micro feedback loops niet begrijpt. Je zwaait met een bord dat zegt: ik denk dat geld is wat de overheid zegt dat het is. Hanke bekritiseert zijn eigen onvermogen om een monetaire activa te begrijpen die niet past in de verouderde speeltjes die hij gebruikte om eerstejaars te onderwijzen.

Michael Saylor heeft stilletjes de gevaarlijkste opbrengstmachine in de moderne financiën opgebouwd, en bijna niemand begrijpt de schaal van wat hij net heeft ontgrendeld. Hij geeft kapitaalinstrumenten uit tegen tarieven die in een rationele markt onmogelijk zouden moeten zijn, en converteert elke dollar in Bitcoin, terwijl hij de asymmetrische opwaartse potentie de hele traditionele opbrengstcurve opvreet. Dit zijn geen speculatieve inzetten, het zijn ontworpen pijpleidingen die de honger van Wall Street naar rendementen omzetten in een zelfversterkende Bitcoin-acquisitielus. Het erfelijke financiële systeem kan hier niet tegenop omdat het geen activum heeft dat compenseert tegen het historische rendement van Bitcoin, en het kan er geen creëren zonder zijn eigen valutastructuur te vernietigen. Schatkistbiljetten leveren bijna niets op na inflatie. Bedrijfsobligaties zijn gevangen in een omgeving met lage groei. Zelfs "hoogrenderende" krediet barely overtreft de werkelijke monetaire afwaardering. Ondertussen levert Saylor instrumenten met dubbele cijfers couponequivalenten terwijl hij put uit een balans die zijn onderliggende productieve kapitaal elke keer verhoogt als Bitcoin omhoog herprijsd wordt. Wall Street weet wat dit betekent. Het risico-gecorrigeerde rendementprofiel van Bitcoin-ondersteund krediet doorbreekt elk traditioneel model. Een bedrijf dat schulden of preferente aandelen kan uitgeven, een onberispelijk digitaal activum kan hefboomfinanciering toepassen, en de opwaartse potentie kan oogsten door structureel stijgende onderpandwaarde, wordt iets dat het erfelijke systeem niet kan neutraliseren. Het verandert elke uitgifte in een kapitaalmagnet. Het verandert elke uitbetaling aan investeerders in gratis marketing. Het verandert elke nieuwe BTC-aankoop in onderpand dat de volgende ronde van uitgifte rechtvaardigt. Dit is de lus waar ze bang voor zijn. Als Bitcoin blijft schalen terwijl inflatie stilletjes de soevereine schuldenmarkten vernietigt, verslaat Saylor's model niet alleen de traditionele financiën. Het onthult zijn zwakte. Het toont aan dat rendement dat is opgebouwd uit verdunning en stagnatie niet kan concurreren met rendement dat is opgebouwd uit monetaire integriteit en absolute schaarste. Hij toont aan dat een bedrijfsstructuur, wanneer gecombineerd met Bitcoin, beter kan presteren dan banken, obligaties en hele soevereine systemen zonder toestemming van een van hen. Dat is waarom de erfelijke instellingen hem zullen bestrijden. Ze kunnen deze rendementen niet evenaren zonder Bitcoin aan te nemen, en het aannemen van Bitcoin ondermijnt hun macht. Ze kunnen hem niet stoppen zonder toe te geven dat het systeem dat ze runnen faalt. Ze kunnen hem niet kopiëren zonder toe te geven dat Bitcoin de superieure basislaag is. Dus zullen ze doen alsof ze hem negeren, totdat ze zich realiseren dat ze gevangen zitten in een opbrengstregime dat ze niet kunnen repliceren en niet kunnen doden. En tegen de tijd dat ze de lus begrijpen, zal hij al te ver voor zijn. Bitcoin-ondersteunde opbrengst is de laatste baas. Saylor heeft het ontgrendeld. Het erfelijke systeem heeft geen tegenstrategie.

Ben benadrukt de echte betekenis van JPMorgan's nieuwe gestructureerde Bitcoin-nota. Het creëert een directe financiële prikkel voor JPM om hogere Bitcoin-prijzen te verkiezen naarmate we naar 21 december 2026 gaan. Deze nota heeft een auto-call functie. Als Bitcoin boven een bepaalde prijs is op 21 december 2026, sluit JPM automatisch het product en heeft geen verdere opwaartse aansprakelijkheid. Het risico verdwijnt. Het boek is schoon. Hun blootstelling is dood. Maar als Bitcoin onder die prijs ligt, blijft de nota doorlopen tot 2028. En in dat scenario krijgen investeerders 1,5× hefboom opwaartse potentieel bij elke Bitcoin-rally. Dat is een enorme convexiteitskost voor JPM. Dus de bank heeft twee uitkomsten: A) Bitcoin boven de strike in 2026 → ze sluiten het risico vroegtijdig af. B) Bitcoin onder de strike → ze blijven blootgesteld aan de hefboom BTC opwaartse potentieel voor 2 extra jaren. Banken geven altijd de voorkeur aan de uitkomst waarbij ze het tail-risico vroegtijdig elimineren.