Descartes heeft in wezen de logische conclusie van elke metafysica van de Simulatiehypothese in één klap neergelegd. Een demon kan je bedriegen wat betreft je zintuigen en ervaringen, maar kan je nooit misleiden over de vraag of je een denkend wezen bent. Ik zou eraan toevoegen dat John Archibald Wheeler de volgende stap heeft toegevoegd: dit is een participatieve universum. Jij bent het ding dat 'de simulatie' draait - je bent niet vals, een of ander nagebootst ding. Dit was de oorspronkelijke plot van de Matrix - dat het in de menselijke geest draait, en dit is waarom Neo / anderen het kunnen hacken met hun gedachten - maar ze hebben het teruggedraaid als te complex en zeiden "nee, mensen zijn batterijen" wat totaal geen zin maakt.