we betreden geen tijdperk van "post-authenticiteit", maar authenticiteit wordt een sociale eigenschap in plaats van een individuele. De enige manier waarop inhoud als authentiek zal worden beschouwd, is door de validatie van een gemeenschap.

Wie zijn de beste essayisten van de afgelopen ~50 jaar die de meest unieke proza hebben? Wie klinkt het minst als een LLM?