Helen Joyce sloot haar boek over transgenderisme uit 2021 af met een voorspelling dat, naarmate gewone mensen ontdekken wat "transinclusie" in de praktijk betekent, het steeds minder populair zal worden en uiteindelijk onhoudbaar zal blijken. (Het betekent dat geen enkele vrouw een grens mag trekken tussen zichzelf en een man die zegt dat hij een vrouw is, en dat ze gestraft wordt als ze bezwaar maakt. Het betekent dat haar dochters worden gehersenspoeld om mannen in hun privéruimtes te verwelkomen en om hun moeder te haten, te vrezen en te informeren bij de autoriteiten die haar zullen straffen als ze bezwaar maakt.) Het proces is traag verlopen omdat de trans-geïdentificeerde bevolking klein is en de meeste normale mensen geen ervaringen zoals deze hebben gehad. Maar het aantal mensen dat dat wel heeft, groeit voortdurend, en de peilingen komen overeen met Joyce's voorspellingen.

Je ontwaakt uit aangename dromen in een nachtmerrie die de realiteit heeft opgeslokt.

Het is een decennium geleden dat foto's van een enorme man die vrouwen op een Australisch voetbalveld van zich afschudde viraal gingen en iedereen dacht: "dit kan niet echt zijn, het is te absurd, dit kan niet blijven gebeuren, mensen zullen dit zien en wakker worden..." Het was echt en niemand is wakker geworden.