Od 1927 do 1947 roku Harvard prowadził "Laboratorium Zmęczenia." Wiele z ich badań nigdy nie zostało opublikowanych. Ale wiemy, że byli zaangażowani w: 1. Wiele eksperymentów na sobie. 2. Opracowanie wczesnych metod badania cząsteczek we krwi. 3. Udoskonalanie posiłków podawanych żołnierzom podczas II wojny światowej. Jednym z jego założycieli był Lawrence J. Henderson, ta sama osoba, od której nazwano równanie Hendersona-Hasselbalcha (używane do obliczania pH)! Laboratorium nazywało się "Laboratorium Zmęczenia" ponieważ jednym z jego głównych zadań "było współpracowanie z przemysłem w celu wyjaśnienia fizjologii zmęczenia." To, że akademickie laboratorium tak blisko współpracowało z przemysłem, aby zwiększyć fizyczną wydajność pracowników, jest oczywiście nieco podejrzane. Członkowie laboratorium podróżowali po świecie, badając pracowników w ich rzeczywistych miejscach pracy. Obserwowali pracowników przy Tamie Boulder, na przykład, i badali ludzi pracujących wysoko w Andach, aby zobaczyć, jak sobie radzą w warunkach niskotlenowych. Od 1941 do 1945 roku laboratorium prowadziło wiele tajnych prac dla amerykańskiego wojska. Książka o laboratorium, opublikowana w 1973 roku, cytuje jednego z jego badaczy, który powiedział: "Bylibyśmy niedbali, gdybyśmy nie zauważyli, że wiele problemów żywieniowych było badanych w latach 1941-1945, a wyniki nie zostały opublikowane w literaturze ogólnodostępnej." Na Harvardzie laboratorium miało nawet "gorący pokój, który służył jako 'sztuczna pustynia', który mógł być obsługiwany w temperaturach do 115°F oraz zimną komorę, która mogła działać w temperaturach od 40°F do -40°F. Oba były wyposażone w bieżnie i sprzęt do pomiaru fizjologicznych reakcji uczestników, w tym wskaźników metabolizmu w spoczynku i podczas ćwiczeń." "Nowo zaprojektowana odzież na zimne warunki była testowana w zimnej komorze w temperaturze -40 stopni Fahrenheita, a pożądane ulepszenia były wprowadzane i testowane w terenie przez personel i żołnierzy w namiotach i śpiworach. Odzież elektrycznie podgrzewana była zaprojektowana dla załóg lotniczych na dużych wysokościach i testowana zarówno w komorach laboratoryjnych, jak i w testach terenowych przed wydaniem." Jedną z rzeczy, które naprawdę mi się podobają w tym, jest nacisk na testowanie w rzeczywistych warunkach. Żałuję, że więcej biotechnologów nie zakłada "symulowanych środowisk", aby przetestować, powiedzmy, jak dobrze zaprojektowane mikroby, mające na celu pomiar zanieczyszczeń w powietrzu, poradziłyby sobie w rzeczywistości. Wiele innych takich przykładów, które mogłyby z tego skorzystać! Po raz pierwszy usłyszałem o Laboratorium Zmęczenia Harvardu od Isha Jain w Arc Institute. Oto doskonałe, bezpośrednie relacje z działalności laboratorium: