„Russel Barton był psychiatrą, który był wolontariuszem Czerwonego Krzyża i pracował w obozie Bergen-Belsen po wojnie. Kiedy przybył z wyzwolicielami, 500 więźniów umierało z głodu i chorób. Doszedł do wniosku, że te zgony nie były częścią celowego planu eksterminacji.”