Evrenselci bireyciliğin kalbindeki paradoks, küresel olarak oldukça nadir bir zihniyet olmasıdır. Belirli halklara özgü bir bölgesel tür. Ya yüksek güvene sahip bireyci toplumlar bunu çözer ve bağışıklık sistemi geliştirir, ya da yok olurlar.

Sigorta bunu açıkça belirtir: bilgi kullanımına yönelik her yasak bir sübvansiyondur.

Çok genç yaşta, rahibimin Kutsal Kitap hakkındaki sorularıma nasıl cevap verdiğine şaşırdım. Tanrı'ya, federal hükümete inandığım gibi inanıyordum: kendi bedenim kadar gerçek olan ama gerçekten anlamadığım güçlü ve uzak bir varlık. Bu varlık hakkında soru sormak doğal görünüyordu. Bir şey bana mantıklı gelmiyorsa, bunun mantıklı bir açıklaması olması doğal görünüyordu. Sorularım iyi yanıtlarla ya da dürüst ilgi almadığında çok kafam karıştı. Bunun yerine, sorgulamağım için azarlandım. Bunun neden olduğunu anlamam uzun sürdü, çünkü bana çok doğal gelmiyordu, ama sonunda anladım. Rahip, benim gibi bir dil kullanmıyordu. Gerçekliği elinden geldiğince açıklamak için kelimeler kullanmıyordu. Onun için kelimeler sosyal sinyallerdi, sadakat sembolleriydi; açık içeriklerinin değil, teslimiyetin ölçümüydü. Bu bana derinden, kalbime derinden yanlış geldi. Ruhsal bir alerjendi ve hâlâ devam ediyor. Birinin benden çalmaya çalışmasını reddettiğim gibi, bunu reddediyorum. Bu kişi bana gerçeklerinden farklı sebeplerle mem enjekte etmek istedi. Hristiyanlığı reddettim, fakat yanılmaya açık biri olduğum için Hristiyan doktrinine dair şüphelerimi memnuniyetle karşılayan başka bir dine düştüm: ilerleyicilik. Ama zamanla aynı kalıpları yeniden keşfettim. İnsanlar bana, ilerici doktrinin yük taşıyan varsayımlarını sorgulamanın garip, ya da sönük ya da faşist olduğunu söylediler. Ve olması gerekenden çok daha uzun sürse de, sonunda bu dogmayı da reddettim. Kimse mükemmel bir gerçeği arayan değildir. Eminim benim de önyargılarım var, herkesin de olduğu gibi. Onları ortadan kaldırmaya, hem dünya modelimi hem de onu şekillendirdiğim süreci (ve meta-süreci, meta-meta-süreci vb.) geliştirmeye çalışıyorum. Asla bitmeyeceğim. Ve bu çok güzel. Bu yolculuğu tamamlamak mümkün olsaydı, artık yaşamanın anlamı kalmazdı. Ama bu yolculuk sonsuz. Tanrı'nın bir vizyonuna ulaştığımı buldum. Ve eskisi kadar alternatif çerçevelere çok daha açıkım, ama iyi açıklamalar konusunda ısrar etmeye devam ediyorum. O zaman ve şimdi tolere etmeyi reddettiğim, tutunduğum tek şey, çabalamadıklarını hissettiğim insanlar. Eğer biri yolumda ve belki arkamdaysa, cesaret vermekten memnuniyet duyarım. Ama eğer gerçeği hiç aramıyorlarsa, farklı bir oyun oynuyorlarsa, dili iletişim olarak değil, bir silah olarak kullanıyorlarsa, onlar benim düşmanımdır. Dürüstlük en derin erdemdir. Hepimiz mükemmel dürüstlükten eksik kalacağız, en azından kendimize karşı bile. Ama fraktal. En azından daha az dürüst olmak istemelisin. Elinden gelenin en iyisini yapmalısın.