Ik ben op verschillende momenten in mijn leven arm, van de middenklasse en rijk geweest. Ik ben een ondernemer geweest, ik heb succesvol exit gemaakt, ik heb onderweg veel rijke mensen ontmoet, en ik zeg je, ik zou het lijden dat de rijken treft niet wensen voor mijn ergste vijanden. Je voelt misschien geen medelijden met hen, omdat je je voorstelt dat ze levens van luxe en privilege hebben, en dat hebben ze vaak ook. Als je hun geld had, zouden je problemen opgelost zijn - dat is waar. Dit zijn veelvoorkomende fantasieën. Maar je ziet de spirituele kwellingen niet - de isolatie, de paranoia, de existentiële verveling, de angst voor ongunstige vergelijkingen, het gewicht van de wereldse ketens die geld om hun nek wikkelt. Als je wist hoe beperkend het cement van macht was voor hun ego's, hoe verstarrend de pijn van hun afzondering, hoe eenzaam hun levens, hoe weinig mensen ze kunnen vertrouwen, hoe buitengewoon, verwoestend hard ze voor zichzelf zijn, langs dimensies van kwetsbaarheid die je nooit in jezelf hebt bekritiseerd - je zou alles weggeven voordat je een dag van rijkdom in je lichaam zou oefenen.