Eén laatste vraag over liquidaties voor deze week: wat veroorzaakt eigenlijk slechte schulden? (negeren operationele problemen zoals configuraties, slechte orakels, slordig risicobeheer, enz.) Is het: a) veel kleine posities gelijkmatig verspreid b) clusters van posities die tegelijk worden geliquideerd c) één enorme positie van vrij vallende onderpand? Vergeet de walvis van Solend of CRV op Aave niet? Ik vrees meer voor het liquidëren van een grote geconcentreerde positie op een vallend mes onderpand dan voor veel kleine. Je moet je voorbereiden om duizenden en duizenden posities te liquidëren, en dat is een goede stresstest voor de hele infrastructuur (swapprovider, RPC's, cloud, monitoring), maar in werkelijkheid heb je een paar grote chunky posities die problemen veroorzaken. De implicatie hiervan, die ingaat tegen het huidige narratief, is dat je in staat moet zijn om veel en snel te verkopen in een markt zonder kopers, en dat gebeurt niet met lage statische kosten en gedemotiveerde liquidators.