Netwerkstaten zijn echter echter dan ooit, maar er blijft één vraag over: Hoe bootstrap je een hele stad? Hier is ons onderzoek naar de vraag of netwerkstaten op internetniveau kunnen groeien ↓

@balajis heeft de Network State-conferentie afgesloten met een geweldige samenvatting: "Popups zijn de nieuwe startups":

De ontsnappingsroute (en de manifestatie van internetgemeenschappen) is slechts één manier om naar Netwerkstaten te kijken. In hun huidige focus op het bedienen van voornamelijk (remote) techwerkers, zijn ze een evolutie van digitaal nomadisme. Vanuit dit perspectief is de "waarom nu" duidelijk. Het is niet crypto, het is Zoom.

Nu remote werken een mogelijkheid is, kunnen netwerkstaten bestaan zonder de directe druk om banen te creëren zoals in industriële of mijnbouwsteden. Ze zijn ook een poging om een efficiëntere markt te creëren waar deze eerder niet bestond. Natuurlijk is wereldwijde mobiliteit niet nieuw, maar de klant was altijd de onderneming, niet het land. En de ondernemingen zelf hadden geen levendige, concurrerende markt voor locatie-arbitrage.

Netwerkstaten versnellen de concurrentie in deze markt en spreken direct kleine bedrijven aan (zelfs of vooral eenmansbedrijven). Als er een basis commercieel feedbackloop kan worden opgezet, zou de concurrentie voor de kwaliteit moeten zorgen.

Van daaruit kunnen we onze aandacht richten op de aard van deze competitie. Het is die volgende fase van hoe netwerkstaten tegen elkaar zullen concurreren waar ik het over wil hebben. Hoe zullen ze bewoners aantrekken?

Vroege leden moeten erop vertrouwen dat het leiderschap en andere mensen daar niet gek zijn, zodat directe verkoop (versterkt door andere inspanningen voor het opbouwen van een verhaal, zoals contentmarketing) in het begin de enige optie is. Echter, dit is ook het minst schaalbare kanaal. De door Keith Rabois geleide verhuizing naar Miami toonde aan dat dit in het begin behoorlijk impactvol kan zijn, maar na verloop van tijd kan het afnemen naarmate het verhaal verschuift.

De minder onderzochte benadering zou zijn om traditionele web 2.0 acquisitiemethoden te gebruiken, zoals beloningen en verwijzingsincentives. Maar een coupon zal je gezin niet echt helpen, dus er moet hier een zekere mate van innovatie plaatsvinden om het levensvatbaar te maken. Wat ons brengt naar…

Crypto-native acquisitie? Het is handig (en niet toevallig) dat netwerkstaatprojecten zo nauw verbonden zijn met crypto gemeenschappen. Crypto-deelnemers werken vaak meer op afstand en de technologie zelf ondersteunt efficiënte, toestemmingloze innovatie in geld en governance.

Dit zou nieuwe staten of netwerksamenlevingen in staat stellen om efficiënt te opereren op veel kleinere schaal zonder lagen van regelgevers, advocaten en financiers. In plaats daarvan heb je ontwikkelaars, ontwerpers en auditors nodig, maar zij zijn ook toevallig de doelgroep.

Een protocol worden, niet alleen een bedrijf, opent nieuwe deuren. In het bijzonder: - Uitgifte voertuigen (bijv. @bittensor); - Punten systemen & airdrops; - “Soevereine fondsen” en strategieën.

Groei strategieën die zijn opgebouwd rond eigendom, rijkdom en ondernemerschap kunnen veelbelovender zijn dan traditionele internet acquisatiemodellen. Ze hebben ook krachtige analogieën in de oorspronkelijke vestigingsverhalen van Amerika en andere landen.

Is dit de kern pseudo-geheim van netwerkstaten? Crypto is er echt voor acquisitie, niet voor governance. De toepassing van crypto farming op fysieke locaties (bij gebrek aan een beter woord zou locatie farming de meest schaalbare manier kunnen zijn voor netwerkstaten om >10.000 deelnemers te bereiken).

Eén ding dat me nog steeds niet lekker zit, zijn interesse-gebaseerde niches. Steden zoals Londen en New York stellen je in staat om veranderende en brede interesses, hobby's en gemeenschappen te hebben. De analogie met startups en producten zou zijn dat ze "te veel proberen te doen".

De oplossing zou zijn om een netwerksamenleving te richten op een enkel verenigend thema of interesse, en ik denk dat dat kan werken voor sommige niches. Maar de slechtste uiting van dit idee zijn netwerksamenlevingen die verbonden zijn met religieuze gemeenschappen. Deze zijn onverenigbaar met het idee van op code gebaseerde governance en lopen het risico te vervallen in religieuze sekten. Het is belangrijk om te niche-en als een bootstrapping / GTM-strategie, maar het idee dat mensen buiten een enkele religie niet welkom zijn, zal leiden tot zeer moeilijke machtsdynamieken. Uiteindelijk denk ik dat de optie van Londen en New York een kenmerk is, geen bug.