Ik dacht dat mijn ontgoocheling met software kwam omdat ik het programmeren had overwonnen. Nu realiseer ik me dat het komt omdat ik boos ben. Iedereen is verslaafd aan hun telefoons (ikzelf inbegrepen) en het verpest de magie van de wereld. Ik wil dat twee vreemden elkaar opmerken en een gesprek beginnen. Ik wil dat dat leidt tot vriendschap en alliantie. Tot liefde en toewijding. Ik wil een moeder en haar kind en echtgenoot zien die volledig samen aanwezig zijn. Duidelijk niet denkend aan werk of vrienden of "het nieuws". We zijn niet boos genoeg op de tech-leiderschap. Ik zal nooit producten bouwen die de tijd op het scherm maximaliseren. Op dit punt is het een verraad aan de mensheid.