Een gesprek over AI dat je versteld zal doen staan. Dat deed het in 1998 toen ik het gesprek bijwoonde. Ik vond net deze video uit 1998 toen ik dit gesprek bijwoonde van Rupert Sheldrake, Terence McKenna en Ralph Abraham aan de Universiteit van Californië, Santa Cruz, om te verkennen hoe machine-intelligentie zich zou kunnen ontwikkelen in relatie tot onze eigen. Ik had nooit gedacht dat ik dit weer zou zien en het had een grote invloed op mij in de AI die ik in die tijd bouwde en tot vandaag. Maar ik vond gewoon een kopie. Ik liep zeker niet rond met een VHS-recorder, dus ik ben verbluft dat dit bestaat. Nu kun je zien wat ik zag. In die tijd was het internet nog jong, en kunstmatige intelligentie behoorde voornamelijk tot sciencefiction. Toch zijn veel van de vragen die we toen stelden onderdeel geworden van het dagelijks leven. In dit gesprek werd verkend of intelligentie het beste kan worden begrepen als logica en berekening, of als iets belichaamd, participatief en levend. Kan de geest worden gereduceerd tot code, of hangt het leven zelf af van vormen van weten die geen enkel algoritme kan bevatten? AI overtreft ons nu in snelheid, bereik en geheugen. Toch is het diepere mysterie niet hoe ver ze kunnen gaan, maar wat ze onthullen over de geest en onszelf. Zal AI de beperkingen van onze mechanistische wereldvisie reproduceren, of kan het ons helpen dimensies van de geest te herontdekken die de machine volledig overstijgen? Het is opvallend hoe dichtbij we nu zijn bij de mogelijkheden waarover we ooit alleen speculeerden. Quantumcomputing, zelflerende systemen, grote taalmodellen zoals Terence beschrijft—en het dreigende vooruitzicht van superintelligentie—zijn van de marges naar de mainstream verschoven. Maar de kern van het gesprek blijft vandaag de dag net zo relevant, zo niet relevanter: wat is bewustzijn, en hoe kunnen we deelnemen aan de ontwikkeling ervan?