Weekenden zijn voor filosofie: Simulatie Theorie Licht is een paradox. Licht heeft geen massa, maar heeft wel momentum. (In de klassieke natuurkunde is momentum het product van massa en snelheid.) Licht reist altijd met dezelfde snelheid, ongeacht de waarnemer. Als een zaklamp op een raket naar jou toe komt, is de snelheid van die fotonen dezelfde snelheid als fotonen op een raket die van jou weg racet. Niets anders in ons universum gedraagt zich zo. En het wordt nog mysterieuzer. Licht is discreet, gequantiseerd (bijv. heeft specifieke eenheden van energie) maar kan zich ook als een golf gedragen. Licht is zowel een golf als een deeltje, een dualiteit die onze dagelijkse categorieën tart. Het kan golven zoals een elektromagnetisch veld en ook verschijnen als een deeltje, een foton, wanneer we het meten. Het wordt beïnvloed door zwaartekracht zonder massa te hebben, buigt om sterren en sterrenstelsels alsof de ruimte-tijd zelf een rivier is en licht gewoon de krommingen volgt. Wanneer we over het universum nadenken als een soort grote berekening of zelfs een simulatie, wordt licht een van de meest fundamentele "gegevensdragers" van de realiteit. De paradoxale aard ervan suggereert dat de regels van ons universum meer lijken op een prachtig gecodeerd programma, waarin licht een sleutelvariabele is die nooit zijn eigen regels overtreedt. De consistentie van de snelheid van licht en zijn vreemde dualiteiten kunnen gewoon een teken zijn van de "motor" die onze realiteit aandrijft, een universele code die definieert hoe informatie wordt verwerkt. ...