Kości Świętego Mikołaja wydzielają ciecz od 1 700 lat. Grób Świętego Mikołaja znajduje się w Bari, we Włoszech. Przez niemal 17 wieków z jego kości wydobywała się przezroczysta, przypominająca wodę ciecz (olej, znany jako Manna Świętego Mikołaja). Kościół zbiera ją raz w roku w dniu jego święta (6 grudnia). Nazywa się to "Manną Świętego Mikołaja." Produkcja kości i manny pozostała niezakłóconym cudem aż do 1953 roku, kiedy to prace restauracyjne w bazylice wymagały przeniesienia relikwii. Pozwolono na przeprowadzenie badań, które prowadził Luigi Martino, profesor anatomii człowieka na Uniwersytecie w Bari. Gdy grób został otwarty, stwierdzono, że niekompletny szkielet spoczywa w płytkiej kałuży cieczy. Badania ujawniły, że należy on do drobnego mężczyzny w wieku 70 lat, co pasuje do tradycyjnej opowieści o śmierci Świętego Mikołaja w wieku 74 lat. Relikwie pozostawiono na lnianej chustce, która zbierała wilgoć nawet podczas trwania badań. Na koniec budowy w 1957 roku kości zostały ponownie pochowane, gdzie nadal wydzielają mannę. Krypta jest sucha, a kości są przechowywane w szczelnej kamiennej trumnie. Nie ma naturalnego źródła wilgoci. Używa się jej do błogosławienia chorych, kontynuując dziedzictwo Świętego w obdarowywaniu nawet po śmierci.