De Grand Skull Piano staat als een keerpunt voor crypto kunst. En hoe gelukkig zijn we om het te mogen aanschouwen? Wanneer ik in de Grand Skull Piano kijk, zie ik mijn eigen reflectie in het gepolijste oppervlak. Ik zie eeuwen van traditie om me heen buigen. Ik zie een vorm en glans die niet alleen het podium van Carnegie Hall claimen, maar ook een plek in de kunstgeschiedenis zelf. Wat ooit de naam Steinway & Sons droeg, verklaart nu zijn maker a.c.k en dochters. Zowel sculptuur als instrument, de Grand Skull Piano werd bedacht als de 49e Broken Key. Voor het eerst bedacht terwijl hij aan de houten piano in The Mad Pianist werkte, zocht a.c.k ernaar om zijn scène uit Cinema 4D in materiële werkelijkheid om te zetten. En, door middel van vallen en opstaan, is het hem gelukt. Fiberglas gelaagd tot naadloos. Een trio van 24-karaats gouden rozen vastgemaakt voor de eeuwigheid. Engineering verfijnd tot een 420lb schedel het gewicht van zijn eigen visie kan dragen. Jaren van toewijding en opoffering hebben ons naar dit moment geleid. Hoewel a.c.k de focus op de Grand Skull Piano zou verkiezen, zou het een vergissing zijn om de kunstenaar in het midden niet te erkennen. a.c.k leidt een beweging die wordt gedefinieerd door zelfstarters. Creators die zich overgeven aan de Muze; die zichzelf onderwijzen in nieuwe media; die de cultuur vooruit duwen - allemaal door pure volharding. Voor a.c.k is de schedel niet slechts ornament, maar een filosofie. Het dient als een confrontatie met zijn eigen sterfelijkheid, waarbij angst wordt getransformeerd in geluid, gewicht en nalatenschap. En, er is geen twijfel in mijn geest dat de uitvoering van vanavond die nalatenschap zal achterlaten. Want, het dient al als onuitwisbaar bewijs. Bewijs dat digitale kunstenaars kunnen opstaan van de flikkerende schermen naar de fysieke wereld van permanentie. Bewijs dat de nieuwe avant-garde niet hypothetisch is, maar echt, en vraagt om gespeeld, gezien en herinnerd te worden. Bewijs dat onwrikbaar devotie inspiratie en mogelijkheden voortbrengt die de loop van de geschiedenis veranderen. Elke tijdperk heeft zijn mijlpalen: Michelangelo’s David, Vermeer’s Meisje met de Parel, Picasso’s Guernica. Nu neemt de Grand Skull Piano zijn plaats tussen hen in - zowel als een echo van het verleden als een oproep naar de toekomst. En wij, de gemeenschap, zijn niet slechts getuigen. We zijn zijn eerste publiek, zijn eerste patrons, zijn eerste chronisten. Om met dit werk te staan is om aan de drempel van een beweging te staan. Dit is het volgende hoofdstuk in de kunstgeschiedenis. De Grand Skull Piano is gebouwd. a.c.k heeft laten zien wat toewijding en creativiteit mogelijk maakt. Nu is het aan ons om de nalatenschap voort te dragen.