11 Lessen van John Bragg, die de helft van de wereldwijde wilde bosbessen beheert, de grootste particuliere telecom van Noord-Amerika heeft opgebouwd en dat allemaal deed zonder ooit zijn geboorteplaats van 1.100 mensen te verlaten. 1. Kijk naar de Horizon: In 1969 wilde niemand een kabeltelevisielicentie voor een klein stadje met een bevolking van 9.000. Bragg was de enige aanvrager. Terwijl anderen verliezen zagen, zag Bragg plattelandsgemeenschappen die wanhopig op zoek waren naar verbinding, terugkerende inkomsten en een krimpende wereld. "We zijn grote, grote gelovigen in het kijken naar de horizon," zegt hij, citerend Dag Hammarskjöld: "Alleen degenen die naar de horizon kijken, vinden de juiste weg. Als je naar je voeten kijkt, zul je struikelen." Die licentie die niemand wilde was de eerste steen in wat zou uitgroeien tot het grootste particuliere telecomimperium van Noord-Amerika. 2. Betaal te veel voor Generatie-activa: Bragg betaalde routinematig meer dan concurrenten voor overnames. Soms het dubbele. Zijn redenatie is eenvoudig: "Het is maar één keer beschikbaar." Wanneer kansen schaars zijn, betaal wat nodig is. De mensen die hun weg uit geweldige deals proberen te knijpen, spenderen jaren met spijt. 3. Reputatie is Valuta: De bankmanager lachte Bragg uit toen hij zijn eerste lening nodig had. Maar een conservatieve politicus stond op voor de zeer liberale familie Bragg: "Als we geen geld kunnen lenen aan de familie Bragg, kunnen we aan niemand geld lenen." Later betaalde Bragg opzettelijk te veel voor overnames. Het nieuws verspreidde zich snel: als je wilt verkopen, bel John Bragg. Eerlijke prijs, snelle sluiting, geen spelletjes. Terwijl concurrenten vochten om centen bij één deal, was Bragg al bezig met het sluiten van drie andere. Je kunt reputatie niet kopen. Je kunt het alleen verdienen, één interactie tegelijk. 4. Vergroot de Taart: Bragg's broer uitvond een bosbessenplukmachine die het werk deed van dertig handplukkers. In plaats van het geheim te houden, verkochten ze plukmachines aan concurrenten. "Wat goed is voor de industrie is goed voor iedereen," zei Bragg. Zelfs vandaag de dag financiert Oxford onderzoek naar het groeien en cultiveren en deelt alles vrijelijk. Terwijl andere mensen de taart willen verdelen, wil John Bragg deze voor iedereen vergroten. 5. Geduldig Kapitaal Wint: Vijftig jaar lang herinvesteerde Bragg elke dollar terug in groei. Terwijl concurrenten aandeelhouders betaalden, bleef Bragg compounding. Bragg dacht in generaties. In een wereld van snelle flips en snelle exits heeft de persoon die bereid is om twintig jaar te wachten geen concurrentie. 6. Geen Achteruitversnelling: Op 22-jarige leeftijd wees Bragg een veilige onderwijsbaan af om wilde bosbessen te plukken. Iedereen dacht dat hij zijn verstand had verloren. Toen zijn bedrijf bijna faalde, bleef hij doorgaan. Toen banken hem afwezen, vond hij een andere manier. Toen Bell zijn partnerschap beëindigde, leende hij $265 miljoen en bouwde in plaats daarvan een concurrent. "Ik heb geen achteruitversnelling," zegt Bragg. De wereld zit vol mensen die bijna iets zijn begonnen, bijna het risico hebben genomen, bijna op zichzelf hebben gewed. Wees er niet een van. 7. Resultaat boven Ego: Bragg had zijn bedrijven naar zichzelf kunnen vernoemen. In plaats daarvan, Oxford en Eastlink. "Laat nooit je ego je bedrijf leiden," zegt hij. Op 85-jarige leeftijd, met een vermogen van miljarden, gebruikt hij nog steeds versleten golfballen. "Ze gaan net zo ver als nieuwe." Zijn hoofdkantoor ziet eruit als een community college. Elke dollar die je ego niet voedt, voedt je groei. De meeste mensen willen liever succesvol lijken dan de dingen te doen die succes vereisen. 8. Leid door Suggestie: Elke maand rijdt Bragg naar zijn executives in plaats van hen te roepen. Hij geeft zelden bevelen. Toen een imker zei dat 2.500 bijenkorven zijn limiet was, gaf Bragg geen bevelen. Hij zei: "Ik heb vertrouwen dat je meer kunt aan. Denk erover na hoe." De imker herontwierp alles en beheert nu 12.000 bijenkorven. Sterke leiders helpen mensen ontdekken waar ze toe in staat zijn. 9. Stop nooit met Leren: Op 70-jarige leeftijd, met een vermogen van honderden miljoenen, gaf Bragg zes teams van executives elk $10 miljoen, niet voor bonussen, maar voor investeringsportefeuilles. Echt geld, echte inzet. "Ik wilde dat ze zagen hoe sterke bedrijven opereren en hoe zwakke falen," zei hij. Geen straffen voor verliezen, geen bonussen voor winsten. Pure educatie. Bragg zelf werd een student, woonde bijeenkomsten van Berkshire Hathaway bij, bestudeerde andere bedrijven. Zijn favoriete Buffett-citaat: "Ik ben een betere investeerder omdat ik een zakenman ben en een betere zakenman omdat ik een investeerder ben." 10. Blijf Privé, Blijf Wendbaar: Vijftig jaar lang smeekten banken Bragg om naar de beurs te gaan. Hij weigerde. Toen hij AM Telecom, een beursgenoteerd bedrijf, kocht, schafte hij onmiddellijk $4 miljoen aan overhead af. "Het is kostbaar om openbaar te zijn, en het vertraagt je," zegt Bragg. Beursgenoteerde bedrijven hebben goedkeuring van de raad van bestuur, regelgevende indieningen en kwartaalbegeleiding nodig. Toen Bragg's ingenieurs nieuwe technologie aanbevalen, gaf hij hen dezelfde dag nog $10 miljoen. 11. Bounce, Breek Niet: In 1968 leende John Bragg alles om zijn eerste verwerkingsfabriek te bouwen. Zeggen dat hij er volledig voor ging, is een understatement. Toen doodde de vorst zijn hele oogst. Het was een ramp. Hij had een bijna lege fabriek, nauwelijks enige omzet en veel rekeningen te betalen. De meeste mensen zouden faillissement hebben aangevraagd. In plaats daarvan belde Bragg Wallace McCain om middernacht: "Wat heb je nodig dat je niet zelf wilt maken?" McCain gooide hem een dossier over uienringen. Bragg had nog nooit een uienring gemaakt, maar hij had een lege fabriek en geen keuze. Wanneer je naar volledige ondergang kijkt, is de vraag niet "Waarom ik?" Het is "Wat nu?" Zoek naar "John Bragg The Knowledge Project" of zie de links in de opmerkingen.