Verliezen zijn onvermijdelijk. Ik ben door mijn dagboeken gegaan om een aantekening te vinden die ik schreef tijdens een van mijn vele verliezende reeksen, omdat ik het wilde delen met een geweldige vriend die het moeilijk heeft. Ik zal het hier ook delen..... Dagboekinvoer: Hoeveel vaardigheid je ook opbouwt, hoeveel informatie je ook verzamelt, of hoeveel discipline je ook cultiveert, je zult te maken krijgen met tegenslagen. Het doel was nooit om ze te elimineren. De echte uitdaging is om het soort persoon te worden dat heel blijft wanneer ze arriveren. De meeste mensen breken niet door het verlies zelf, ze breken door het verhaal dat ze eraan hechten. Een rood getal op een scherm, een mislukte deal, een gemiste kans....dit zijn gewoon gebeurtenissen. Maar de geest is snel om ze om te zetten in oordelen: "Ik ben incompetent," "Ik zal nooit herstellen," "Ik word gedefinieerd door deze fout." Daar leeft de pijn. Kracht is niet het vermijden van falen, het is het doorstaan ervan zonder in zelfhaat te vervallen. De markt, net als het leven, is genadeloos in het herinneren dat identiteit niet kan worden opgebouwd op ononderbroken succes. Als je gevoel van waarde verbonden is met altijd winnen, zul je nooit lang meegaan, want op het moment dat je verliest, verlies je ook jezelf. De weg vooruit is leren hoe je uitkomst van identiteit kunt scheiden, zodat een verlies gewoon gegevens is, niet een vonnis. Echte veerkracht gaat niet om jezelf te beschermen tegen vallen; het gaat erom jezelf te trainen om op te staan zonder schaamte mee te dragen. En zodra je dat begrijpt, stopt verliezen met een bedreiging te zijn....het wordt een onderdeel van het proces dat je scherpt.