Gary K Wolf is de auteur van een fantastische roman uit 1981 genaamd *Who Censored Roger Rabbit?* die door Disney is gelicentieerd en omgevormd tot een even fantastische live-action/geanimeerde hybride film uit 1988 genaamd *Who Framed Roger Rabbit?* 1/

Als je een essay-geformatteerde versie van deze thread wilt lezen of delen, hier is een link naar mijn surveillance-vrije, advertentievrije, tracker-vrije blog: 2/

Maar ondanks de commerciële en kritische waardering van de film, heeft Disney geen speelfilmsequels gemaakt. 3/

Dit is een nachtmerrie-scenario voor een maker: je maakt een stuk werk dat ongelooflijk populair blijkt te zijn, maar je hebt het gelicentieerd aan een soort afwezig verhuurder die de rechten bezit maar weigert deze uit te oefenen. 4/

Gelukkig bevat het auteursrechtensysteem een bepaling die is ontworpen om creatieve werknemers die in deze valstrik vallen te redden: "Beëindiging van Overdracht." 5/

"Beëindiging van Overdracht" werd geïntroduceerd via de Copyrightwet van 1976. Het stelt makers in staat om unilateraal de auteursrechtlicenties die ze aan anderen hebben ondertekend, te annuleren, door 35 jaar te wachten en vervolgens wat papierwerk in te dienen bij het Amerikaanse Copyright Office. 6/

Beëindiging is een krachtige auteursrechtelijke beleidsmaatregel, en in tegenstelling tot de meeste auteursrechten, komt het uitsluitend ten goede aan creatieve *werknemers* en niet aan onze bazen. 7/

Auteursrecht is een zeer zwak middel om de belangen van makers te beschermen, omdat auteursrecht ons alleen iets geeft om mee te onderhandelen *met*, zonder ons enige onderhandelings *kracht* te geven, wat betekent dat auteursrecht iets wordt dat we *weg* onderhandelen. 8/

Denk er zo over na: de afgelopen 50 jaar is het auteursrecht in alle richtingen alleen maar uitgebreid. Auteursrecht duurt nu langer, dekt meer soorten werken, verbiedt meer gebruik zonder toestemming en kent strengere straffen. 9/

De media-industrie is nu groter en winstgevender dan ooit in de geschiedenis. Maar tegelijkertijd is het bedrag dat creatieve *werknemers* verdienen in deze periode alleen maar gedaald. 10/

Dat is zowel in reële termen (hoeveel geld een gemiddelde creatieve werknemer mee naar huis neemt) als als een aandeel van het totaal (welk percentage van de inkomsten uit het werk van een maker de maker mag houden) waar. Hoe leg je deze schijnbare paradox uit? 11/

Het antwoord ligt in de structuur van creatieve arbeidsmarkten, die *brutaal* geconcentreerd zijn. 12/

Creatieve werknemers onderhandelen met een van de vijf uitgevers, een van de vier studio's, een van de drie muzieklabels, een van de twee app-marktplaatsen, of gewoon één bedrijf dat alle e-books en audioboeken beheert. 13/

De media-industrie is niet alleen een *monopolie*, met andere woorden - het is ook een *monopsonie*, wat betekent dat het een verzameling krachtige *kopers* is. De tussenpersonen die de toegang tot ons publiek beheersen, hebben alle macht. 14/

Wanneer het Congres makers nieuwe auteursrechten geeft om mee te onderhandelen, passen de Big Five (of Vier, of Drie, of Twee, of Eén) gewoon hun standaard, niet-onderhandelbare contract aan om te vereisen dat makers die nieuwe rechten ondertekenen als voorwaarde om zaken te doen. 15/

Met andere woorden, creatieve werknemers meer rechten geven zonder hun marktmacht aan te pakken, is als het geven van meer lunchgeld aan je gepeste kind. Er is geen bedrag aan lunchgeld dat je dat kind kunt geven dat hen lunch zal kopen - je verrijkt alleen de pestkoppen. 16/

Doe dit lang genoeg en je maakt de pestkoppen zo rijk dat ze de schooldirecteur kunnen omkopen. 17/

Blijf het nog langer volhouden en de pestkoppen zullen een reclamebureau inhuiren om een wereldwijde campagne te voeren die de ellende van de hongerige schoolkinderen betreurt en eist dat ze meer lunchgeld krijgen: 18/

Dit is een argument dat Rebecca Giblin en ik ontwikkelen in ons boek uit 2022 *Chokepoint Capitalism: How Big Tech and Big Content Captured Creative Labor Markets and How We'll Win Them Back*: 19/

Rebecca is een professor in de rechten die, naast andere dingen, een van de wereldwijde topexperts is op het gebied van Beëindiging van Overdracht, die de definitieve studie hierover heeft co-auteur, en de vele manieren waarop Beëindiging de makers ten goede is gekomen *ten koste van mediabedrijven*: 20/

Vergeet niet, beëindiging is een van de weinige auteursrechtbeleid dat uitsluitend ten goede komt aan creatieve werknemers. Onder beëindiging kan een mediabedrijf je dwingen om je rechten voor altijd op te geven, maar je kunt die rechten *toch* terugvorderen na 35 jaar. 21/

Beëindiging is niet alleen iets om *weg te onderhandelen*, het is een nieuwe macht om *mee* te onderhandelen. De geschiedenis van hoe Beëindiging in de Copyright Act van 1976 terechtkwam is behoorlijk ingewikkeld. De oorspronkelijke tekst van de beëindigingsclausule maakte Beëindiging *automatisch*, na 25 jaar. 22/

Dat zou hebben betekend dat elk kwartaal eeuw, elk mediabedrijf met de pet in de hand naar elke creatieve werknemer zou moeten gaan wiens werk nog steeds verkocht werd en hen zou moeten smeken om een nieuw contract te ondertekenen. 23/