Toen de Maine blauwe bessenoperaties van John Bragg nog met de hand aan het oogsten waren terwijl er machines bestonden die 10x het werk konden doen, raakten zijn executives in paniek. De manager, een ervaren man genaamd Burleigh Crane, zat vast in de jaren '70. Bij elk bezoek stelde Bragg voorzichtig voor om te moderniseren. Crane knikte, stemde in... en ging vervolgens weer terug naar de oude manieren. Het hoofdkantoor smeekte Bragg om in te grijpen en de verandering af te dwingen. Geef een ultimatum. Doe IETS. Bragg's reactie? "Hij komt er wel." Maanden gingen voorbij en de suggesties bleven komen. Maar er waren geen orders of bedreigingen, alleen geduld. Uiteindelijk kwam Crane zelf tot inkeer en moderniseerde hij de hele operatie, niet omdat hij het opgedragen kreeg, maar omdat hij zelf besloot, op zijn eigen tempo. En daardoor werd de faciliteit in Maine een van de meest efficiënte in het bedrijf. Dit is hoe Bragg zijn miljard-dollar bedrijven bouwde. Niet door bevel en controle, maar door geduld en suggestie. Zijn leiderschapsfilosofie vat het samen: