Eerlijkheid heeft voor mij nooit als een ideaal gevoeld, maar als de grond waar vrijheid durft te groeien. Wat me aantrekt in Fair3 is niet de opwinding van innovatie of investering, maar een stillere geloof — de overtuiging dat eerlijkheid zelf een heilige soort waarde met zich meebrengt, een waarde die bewezen moet worden, niet alleen hardop gesproken. Dus heb ik $200.000 gedoneerd aan de Fair3 Foundation — niet om te bezitten, niet om te claimen, maar om iets blijvends te helpen wortelen. En ik weet dat dit niet de laatste keer zal zijn. Ik zal opnieuw geven, omdat het werk van eerlijkheid nooit eindigt; het verdiept zich alleen maar. Van dat bedrag ging $5.000 naar de families van degenen die hun leven verloren in de Indonesische protesten — mensen wiens namen misschien vervagen uit de krantenkoppen, maar wiens verhalen ons herinneren dat onrecht nooit ver weg is. Het leeft dichtbij, onder onze huid, totdat we ervoor kiezen het onder ogen te zien. Dit was geen daad van liefdadigheid, maar van solidariteit — een kleine belofte om eerlijkheid levend te houden, niet als een slogan, maar als een praktijk. Want eerlijkheid, net als liefde of geloof, is geen bestemming. Het is iets dat we moeten kiezen — keer op keer — met tederheid, met moed, en met beide handen open.