Instortende Geboortecijfers & Economisch Nut van een Geboorte Dit is echt vreemd, maar ik vermoed dat het over het hoofd wordt gezien in de sociaal-economische onderzoeksliteratuur. Hieronder presenteer ik 2 zones op dezelfde grafiek. De roze zone op de linkergrafiek toont de nuttige economische levensduur van 1 menselijke geboorte in het jaar 1851. De groene zone op de rechtergrafiek toont de nuttige economische levensduur van 1 menselijke geboorte in 2011. Nu, door medische vooruitgang, sanitaire voorzieningen, volksgezondheid, enz., hebben we de levensverwachting aanzienlijk verbeterd en de zuigelingensterfte verminderd. Dit betekent dat een geboorte in 2011 veel meer uren economische output heeft dan een geboorte in 1851. Historische sterftecijfers hebben de verwachte economische levensduur van een geboorte echt verkort, maar hoeveel? Het roze gebied aan de linkerkant = 40 jaar * 40% + ( 40 jaar * 30% )/2 = 22 jaar economische arbeid per geboorte (oei!) Het groene gebied aan de rechterkant = 51 jaar * 98% = 50 jaar economische arbeid per geboorte. Deze cijfers zijn enorm verschillend. De verwachte werkende levensduur van een mens bij de geboorte is met 127% toegenomen in 160 jaar. Ook al werken we tot ongeveer dezelfde leeftijd. Dit betekent dat in economische termen 1 geboorte in 2011 gelijk staat aan 2,27 geboorten in 1851. Hoe verhoudt die toename in economisch nut per geboorte zich tot de instorting in het aantal geboorten? Vandaag de dag zijn er 2,31 geboorten per vrouw wereldwijd. In 1850 waren er 5,82 geboorten per vrouw. 5,82/2,31=2,52 Dus we hebben een 2,27x toename in nut per geboorte en een 2,52x daling in het aantal geboorten? Deze verhoudingen liggen binnen 10% van elkaar, ze volgen bijna perfect omgekeerd om een vast bedrag aan 'economisch nut van de mens per vrouw' te geven. Ik vind dit een verbijsterende toevalligheid. Is de instortende geboortecijfers gewoon vraag en aanbod? Hebben de winsten in levensverwachting simpelweg een tijdelijke overaanbod van eenheden van menselijk nut gecreëerd? De bevolkingscrisis zou zomaar marktkrachten kunnen zijn. Of beter gezegd, het is gewoon macro-ecologie.