Jednym z moich ulubionych tekstów z zakresu nauk społecznych jest "Umysł jako organ konsumpcyjny" autorstwa Toma Schellinga (link w odpowiedzi). Oprócz tego, że ma być może najlepszy wstępny akapit w historii, tekst argumentuje, że *subiektywne* postrzeganie rzeczywistości powinno być traktowane poważnie w ekonomii. Schelling twierdzi, że to subiektywne postrzeganie rzeczywistości, a nie obiektywna rzeczywistość, decyduje o tym, jak ludzie się zachowują, głosują i ogólnie czują się w swoich okolicznościach. Dlaczego ta teza musi być w ogóle postawiona? Cóż, po pierwsze, ekonomiści mają tendencję do zakładania, że obiektywna rzeczywistość odpowiada subiektywnej rzeczywistości, tzn. środowisko, w którym się znajdują, jest tym, co rzeczywiście myślą, że ich otacza. Jednak jak pokazują dziesięciolecia badań, postrzeganie rzeczywistości przez ludzi różni się systematycznie od obiektywnej rzeczywistości. Nierówności, standardy życia, względne pozycjonowanie to tylko kilka wyraźnych przykładów. Łatwo dostrzec, jak te postrzegania mogą być manipulowane, aby skłonić ludzi do kliknięcia w twój artykuł lub głosowania na konkretne polityki. Jednak przekonania, gdy już się uformują, są notoriously trudne do zmiany. Efekt potwierdzenia jest rzeczywisty, jest silny i bardzo trudno go przezwyciężyć. Więc tak, zdecydowanie powinniśmy traktować subiektywne postrzegania poważnie w kontekście zrozumienia ludzkiego zachowania i tego, jak ludzie czują się w swoich okolicznościach. Ale korekta błędnych postrzegań będzie trudniejsza niż po prostu powiedzenie ludziom "mylicie się."

Świetna, szeroka rozmowa z @SpencrGreenberg na temat Keynsa vs. Famy na rynkach finansowych, czy AI wyeliminuje ludzkie uprzedzenia, czy je wykorzysta, a także jej potencjalnej roli w transakcjach gospodarczych. Sprawdź link w odpowiedzi.

To przypomina mi stary sowiecki dowcip (kontekst: Kozacy byli prototypowym „twardzielem” w sowieckich dowcipach). Sowiecki urzędnik z miasta odwiedzał daleki wschód i był oprowadzany przez Kozaka. Przejeżdżają na czerwonym świetle. Urzędnik pyta Kozaka, dlaczego się nie zatrzymałeś? Obrażony Kozak odpowiada: jesteśmy dumnym i silnym narodem, dlaczego mielibyśmy się zatrzymać tylko dlatego, że światło nas o to prosi? Jednak dalej jadą, a potem zatrzymują się na zielonym świetle. Urzędnik pyta, dlaczego się zatrzymaliście, światło jest zielone? Kozak: o, musimy się zatrzymać. Może inny Kozak przejeżdża i nie chcemy, żeby nas uderzył. Fajna ilustracja równowagi :)