Zijn hackers slimmer dan gemiddeld? Of zijn ze, net als de meeste criminele groepen, minder intelligent dan gemiddeld? Een studie uit Nederland onderzocht deze vragen. De auteurs hadden drie groepen individuen: (1) mensen beschuldigd van hacken, (2) mensen beschuldigd van misdaden die geen cybercriminaliteit zijn, en (3) niet-criminelen. Groepen 2 en 3 werden gematcht met groep 1 op leeftijd, geslacht en geboorteland. De resultaten toonden aan dat de beschuldigde hackers eerder hoger scoorden (op ~12-jarige leeftijd) dan de andere beschuldigde criminelen op een landelijke schooltest die taal, wiskunde en informatieverwerking dekt. Echter, de beschuldigde hackers scoorden lager dan de niet-criminelen op de test en al zijn secties. De resultaten omrekenen naar IQ-scores geeft aan dat de beschuldigde hackers gemiddelde IQ's hadden die 3.5-4.2 punten lager waren dan de niet-criminelen, maar 2.4-2.9 punten hoger dan mensen beschuldigd van niet-cybermisdaden. De auteurs voerden ook een controlestudie met broers en zussen uit door de broers en zussen van de beschuldigde hackers te identificeren die niet beschuldigd waren van een misdaad en hun IQ's te vergelijken met de IQ's van de beschuldigde hackers (ter controle van leeftijd en geslacht). De resultaten waren zeer vergelijkbaar. Beschuldigde hackers hadden IQ's die 2.8-3.4 lager waren dan hun niet-criminele broers en zussen. Dit toont aan dat de meeste IQ-verschillen tussen beschuldigde hackers en vergelijkbare niet-criminelen NIET te wijten zijn aan confounds die tussen families bestaan. Het is belangrijk op te merken dat deze studie beperkt was tot jongere beschuldigde criminelen (gemiddelde leeftijd = 21.1, SD = 3.1) en dat de mensen in de studie niet waren veroordeeld voor een misdaad -- alleen beschuldigd. De beschuldigde hackers waren ook overwegend mannelijk (83.2%), en deze kenmerken van de steekproef zullen de generaliseerbaarheid beperken. Ook, vanwege de kleine steekproefgrootte van het controlegedeelte met broers en zussen van de studie (n = 60 broers en zussenparen), waren de meeste resultaten niet statistisch significant. Desondanks biedt deze studie belangrijke inzichten in IQ-variaties onder mensen binnen het strafrechtsysteem. Beschuldigde hackers zijn minder intelligent dan vergelijkbare mensen in de algemene bevolking, wat kan aantonen dat witteboordencriminaliteit enige gelijkenis vertoont met het profiel dat we zien bij gewelddadige criminelen. Aan de andere kant verschillen beschuldigde hackers in één zeer belangrijk opzicht -- IQ -- van andere criminelen, en dat is belangrijk voor het rechtssysteem om te erkennen.

IQ is belangrijk, maar het is niet de enige cognitieve vaardigheid die ertoe doet. Een van de belangrijkste is kwantitatieve vaardigheid en een nieuw artikel verkent de genetische oorsprong en impact ervan. De auteurs (waaronder @eawilloughby) hebben een GWAS uitgevoerd om genetische varianten te identificeren die geassocieerd zijn met de zelfgerapporteerde (1) wiskundige vaardigheid en (2) hoogste wiskundeklas die is gevolgd. Deze maat voor zelfgerapporteerde kwantitatieve vaardigheid bleek geassocieerd te zijn met 53 varianten verspreid over het genoom (zie afbeelding hieronder). Over het algemeen zijn deze delen van het genoom geassocieerd met hersenontwikkeling, wat aantoont dat zelfs deze zelfrapportagevariabelen iets cognitiefs meten. Wat het meest interessant is, is dat de genen met bekende functies verband houden met hersenfunctie of -ontwikkeling op microscopisch niveau (bijv. neurotransmitterfunctie, ontwikkeling van dendrieten en axonen). De polygenetische score voor kwantitatieve vaardigheid correleert genetisch NIET met de algehele hersengrootte (ook al doen de polygenetische scores voor IQ en onderwijsniveau dat wel). De polygenetische scores meten niet alleen iets belangrijks in de biologie; ze hebben ook praktische implicaties. Een hogere polygenetische score voor kwantitatieve vaardigheid heeft een positieve genetische correlatie met werken als softwareanalist, wiskundige en natuurkundige en een negatieve genetische correlatie met werken als schrijver, NGO/ vakbondorganisator of overheidsfunctionaris. Deze studie biedt intrigerende aanwijzingen over hoe genen worden vertaald in gedrag en resultaten in de echte wereld. Genen zijn slechts delen van DNA. Ze denken niet en hebben geen besef van de buitenwereld. Studies zoals deze tonen aan hoe genen cognitieve eigenschappen en levensuitkomsten kunnen beïnvloeden: door een beter functionerende hersenen op te bouwen, die vervolgens beter kan leren van en reageren op de omgeving.